Rehabilitacja dziecięca
(NDT-Bobath).

Usprawnianie według Metody NDT-Bobath ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie Ośrodkowego Układu Nerwowego (OUN).

Uzasadnieniem dla opracowanego postępowania Metodą NDT-Bobath było stwierdzenie, że rozwój dziecka z dysfunkcją OUN, w tym z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym (MPDz), przebiega inaczej niż rozwój prawidłowy.

Główne zasady usprawniania według koncepcji NDT-Bobath obejmują:

• wpływanie na napięcie mięśni,
• hamowanie nieprawidłowych odruchów,
• wyzwalanie ruchów w formie najbardziej jak to jest tylko możliwe zbliżonej do prawidłowych,
• wykorzystywanie i utrwalanie zdobytych umiejętności ruchowych w codziennych czynnościach.

Terapeuta ćwiczy całe ciało dziecka. Każdy ruch jest odpowiednio przygotowywany. Rodzaj, tempo i rytm ćwiczeń dobiera się indywidualnie. Celem terapii jest zawsze przygotowanie dziecka do uczestniczenia w normalnym życiu rodzinnym i społecznym. To indywidualne podejście daje możliwość uwzględnienia potrzeb psychologicznych dziecka, stopnia jego sprawności, występujących zaburzeń, warunków rodzinnych i środowiskowych.

Usprawnianie według koncepcji NDT-Bobath jest szczególnie przydatne w leczeniu niemowląt i dzieci, ponieważ może być łatwo włączone w ich biologiczny rytm dnia. Odpowiednio poinstruowani rodzice i opiekunowie kontynuują ćwiczenia w warunkach domowych.

INTEGRACJA SENSORYCZNA

Integracja sensoryczna jest procesem organizowania i porządkowania docierających do mózgu informacji pochodzących z układów zmysłów (wzrok, słuch, dotyk, równowaga, propriocepcja), którego rezultatem jest celowe działanie. Proces integracji sensorycznej zawiera nie tylko łączenie i organizowanie bodźców, które oddziałują w danym momencie, lecz także kojarzenie bodźców z wcześniejszych doświadczeń.

Integracja sensoryczna to także metoda terapeutyczna głównie oparta na ruchu. Zajęcia prowadzone są przez certyfikowanego terapeutę, który na podstawie uprzednio wykonanej diagnozy procesów przetwarzania sensorycznego, konstruuje cele pracy z dzieckiem. Terapia powinna przebiegać w różnorodnym otoczeniu i uwzględniać aktualne potrzeby dziecka, jednocześnie pobudzając jego kreatywność. Proponowane zadania powinny być atrakcyjne i mieć charakter zabawowy, a dziecko powinno mieć motywację do ich wykonania. Terapia nie odnosi się wyłącznie do działań na salce SI prowadzonych przez terapeutę. Ogromną rolę odgrywają tutaj rodzice oraz placówka przedszkolna czy szkolna – działania nieświadome, jak również stosowanie się do diety sensorycznej zleconej przez terapeutę i modyfikowanej na bieżąco w zależności od aktualnych potrzeb dziecka.

Efektywność terapii integracji sensorycznej w szczególności zależy od odpowiednio dawkowanej stymulacji bazowych systemów sensorycznych, którymi są układ przedsionkowy, proprioceptywny i dotykowy. Zadania stawiane przed dzieckiem mają odpowiednie natężenie, muszą być w zasięgu jego możliwości, ale równocześnie być wyzwaniem opatrzonym konkretnym celem, by pobudzać motywację. Dziecko każdorazowo powinno odczuć sukces i satysfakcję.